Είναι περίεργο αυτό που συμβαίνει με τον κ. Βενιζέλο.
Θεωρητικά διαθέτει όλα τα εχέγγυα για μια επιτυχημένη πολιτική καριέρα: Ευφυΐα, ρητορική ικανότητα, καθηγητική τήβεννο, ανήκει σε ένα κόμμα με αυτονόητα σημαντική πολιτική ιστορία και επιρροή και επίσης έχει τη δική του ομάδα στελεχών που τον στηρίζουν.
Κι όμως. Για έναν ανεξήγητο λόγο, στις πολιτικά κρίσιμες -για τον ίδιο - στιγμές, δεν κατορθώνει να κεφαλαιοποιεί πολιτικά κέρδη.
Έχει χάσει εσωκομματικές εκλογές από το Γιώργο, όταν ο κ. Παπανδρέου βαλλόταν πανταχόθεν και ο κ. Βενιζέλος εμφανιζόταν να προηγείται στις προτιμήσεις των μελών και των φίλων του ΠΑΣΟΚ.
Έχει διατελέσει, μετά από επιλογή του, Υπουργός Οικονομικών σε μια εξαιρετικά δυσμενή συγκυρία, καταφέρνοντας στο τέλος να μείνει στην ιστορία ως ο "Υπουργός του Χαρατσιού".
Ανέλαβε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, όταν το κόμμα βρέθηκε σε απίθανα χαμηλά ποσοστά κι έτσι έφτασε να ηγείται αντί ενός κόμματος εξουσίας, να εξισώνεται με τη νεοπαγή ΔΗΜΑΡ σε μια ανισομερή συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία.
Ο κ. Βενιζέλος δείχνει να ξέρει το δρόμο για την πηγή, να διαθέτει όλα τα απαραίτητα εφόδια, χάρτες και πυξίδες, κι όμως να μην μπορεί να πιει νερό.
Τα λέγαμε κι από το 2011 εδώ: http://tyxaios.blogspot.gr/2011/10/blog-post_18.html
Σήμερα, ο κ. Βενιζέλος απέναντι σε μια πολιτική πρόκληση που εμφανίστηκε στη δεδομένη συγκυρία, αποφάσισε να στηρίξει άνευ όρων τον κ. Σαμαρά και την Κυβέρνησή του.
Προφανώς αμφιταλαντευόμενος, αφού αρχικά είχε συγκροτήσει μέτωπο με τον κ. Κουβέλη, εν συνεχεία σκεπτικιστής απέναντι σε μια "ηρωική έξοδο" αφού προφανώς άκουσε τον κ. Σαμαρά και εν τέλει πειθόμενος, αφού ομίλησε και ο "Διεθνής Παράγοντας", αποφάσισε να πάρει το δρόμο της νέας συγκυβέρνησης έναντι του πινακίου των Υπουργικών θώκων.
Προφανώς και αυτή του η στάση επαινείται για την συνεισφορά του στη σταθερότητα, στο βαθμό που το ΠΑΣΟΚ μπορεί να συνεισφέρει στην παρούσα φάση, αλλά ελέγχεται ως προς τη δική του πολιτική πρόοδο.
Κοινώς, ο κ. Βενιζέλος ως πολιτικό πρόσωπο, βρέθηκε για άλλη μια φορά στο δίλημμα μεταξύ της δικής του πολιτικής πορείας και της γενικότερης πολιτικής αστάθειας. Ασύμμετρα μεγέθη στα οποία ο κ. Βενιζέλος, εξ' αιτίας δικών του πολιτικών επιλογών, βρίσκεται διαρκώς ενώπιόν τους.
Επέλεξε λοιπόν να είναι ο "δεύτερος" σε μια Κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, στηρίζοντας πλέον όλες τις επερχόμενες επώδυνες επιλογές για τις οποίες ο κ. Πρωθυπουργός ήδη έχει δώσει το στίγμα με το "βίαιο" κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης.
Ενέδωσε στην ξεκάθαρη πρόταση του κ. Σαμαρά πως "από δω κι εμπρός έτσι θα πάμε, και σ' όποιον δεν αρέσει ας ρίξει την Κυβέρνηση", επιλέγοντας να στηρίξει εκείνη ακριβώς την πολιτική που οδήγησε τον ίδιο και το κόμμα του να ασθμαίνουν πίσω από το ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα ή πίσω κι από άλλους.
Παράλληλα, ο ελιγμός του έμπειρου κ. Κουβέλη να θέσει τη ΔΗΜΑΡ σε μια γκρίζα ζώνη όπου άλλοτε θα στηρίζει και άλλοτε όχι, καθιστώντας το κόμμα του απαραίτητο στα "δύσκολα" αλλά όχι "συνένοχο" στα επώδυνα, αφήνει στον κ. Βενιζέλο να επωμιστεί ολόκληρο το βάρος στήριξης μιας "Δεξιάς" πολιτικής από μια κεντροαριστερή συναίνεση.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο κ. Κουβέλης πρόλαβε κι έφυγε.
Εγκλώβισε τον κ. Βενιζέλο στο "Κυβερνητικό κλουβί του τρόμου" όπου πλέον αν αποχωρήσει θα στιγματιστεί μόνος αυτός με την πρόκληση πρόωρων εκλογών και ταυτόχρονα διατηρεί την πρωτοβουλία σχετικά με τα νομοσχέδια που θα ψηφίζει ή όχι, απολαμβάνοντας την "ασυλία" που του δίνει η εκτός Κυβέρνησης παρουσία.
Ταυτόχρονα, ο κ. Βενιζέλος θα σύρεται από τον κ. Σαμαρά σε αποφάσεις και μέτρα για τα οποία η μόνιμη "απειλή" θα είναι η αποσταθεροποίηση της χώρας, ενώ προφανώς θα βλέπει τα ήδη ισχνά ποσοστά του να φθίνουν.
Κι ας μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν ξεκινούν με την ίδια βάση ποσοστών τη νέα Συγκυβέρνηση. Σε αυτήν την ιδιότυπη "συμβίωση", ο κίνδυνος να φθαρεί το μικρότερο κόμμα σε τέτοιο βαθμό που να το οδηγήσει εκτός Βουλής στις επόμενες εκλογές είναι ορατός.
Μα πως την πάτησε πάλι έτσι ο Ευάγγελος;!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου